«Հարմարվելը՝ ադապտացիան, մարդու շատ կարևոր հատկանիշներից է: Մարդը իննսուն տոկոսով ինչ-որ անում է՝ հարմարվում է: Ու էդ տեսակետից դու չես կարող իմանալ, թե էն մագնիսային ուժերը, որոնք ազդում են, որ մարդը դառնա, համապատասխանի որոշակի կանոնակարգի, որը շրջապատից է ազդում, դառնա իսպանացի, թե ոչ, ո՛ր մասն է իրա անձնական ընտրությունը, ազատ կամքի դրսևորումը, ո՛ր մասն է ինքը հարմարում ուղղակի: Հարմարվում է արդյոք անկեղծ ցանկանալով, թե ստիպված, ինչ-որ պարտադրանքի պատճառով: Մենք չենք կարող դա որոշել»:

«Բայց մենք գիտենք մի բան. որ էդ ազգ կոչելը ու հետո դա օգտագործելը՝ նեյտրալ իմաստով, և՛ դրական, և՛ բացասական, օգուտ է: Ինչպես կասեր իմ դասախոսը մարքսիզմի՝ օգուտ է իշխողներին՝ իշխվողներին հպատակված պահելու համար: Օգուտ է դա, օգուտ է կառավարություններին: Ես երեկ Ֆրանսիայի օրինակն էի բերում: Համասեռ լինելը, որովհետև համասեռը լավ բանակ է դառնում, հեշտ: Համասեռի վրա մեկ օրենք ես գրում, ոչ թե քսան օրենք տարբեր տեղերում: Դա էֆեկտիվ օգուտ է բերում՝ համասեռ մասսա ունենալը»:

«Ուրեմն կա մեկը, ով գծագրում է ինչ-որ բաներ, պարտադիր չի, որ ամենը, ու հրաման է տալիս ու ստեղծում է իրադրություն: Կա սոցիալական ինչ-որ պրոցես, որը սրանից ազդվում է ինչ-որ չափով, բայց ինքը ավելի խորն է, հին է՝ պատմությունից էլ է գալիս, ավանդույթից է գալիս, մոդա է մեկ էլ հանկարծ դառնում: Մեկ էլ հանկարծ փոխվում է էդ մոդան: Դա սոցիալական դիկտատն է: Էս իշխանություն բառը կարելի է դիկտատ բառով փոխարինել: Այսինքն թելադրանք ես ստանում ինչ-որ տեղից: Եվ մենք ասեցինք ազատ կամք: Եթե ազատ կամքը չլինի, էս ամեն ինչը չկա, էս իշխանությունը, որովհետև եթե մարդուն պետք չի ճնշել, ձևավորել, ձև տալ, ապա էս դիկտատի կարիքն էլ չի լինի: Դա էլ մի երկրորդական ապացույց: Ուրեմն կա ազատ կամք: Այսինքն ինքը իրան էդպես չէր պահի, եթե չլիներ սոցիալական իշխանության մակարդակը և կոնկրետ իշխանության մակարդակը»: